حقوق زن در خانواده

پس از جاری شدن عقد نکاح میان زن و مرد علقه زوجیت ایجاد شده و زندگی زناشویی آغاز می‌شود. فقه اسلام و قانون ایران حقوق و تکالیفی را برای زن و مرد تعیین کرده است. یکی از مسائل چالش برانگیز در حوزه حقوق زنان ماده 117 قانون مدنی (Civil law) می‌باشد که به شوهر اجازه می‌دهد که زن خویش را از شغلی که منافی مصالح خانوادگی و حیثیت خود یا زن باشد منع کند. به طور عملی نیز این ماده مشکلات بسیاری  را در جامعه ما ایجاد کرده است. چه بسیار زنانی که با وجود حرفه های آبرومند و موجهی که داشته اند به دلیل یک نظر و رای شخصی شوهر خویش از ادامه اشتغال خویش بازماندند. در رویه قضایی نیز اکثرا دادگاه ها به نفع مرد رای می‌دهند و حتی اگر در نهایت رویه، رای به نفع زن صادر شود. همین درگیر شدن خود تبعات منفی ای بر حرفه زن می‌گذارد. همچنین اینکه با توجه به فرهنگ جامعه ما با اینکه طبق قانون مدنی زن موظف به پرداخت هزینه ای زندگی نیست و شوهر نمی‌تواند او را مجبور کند که از درآمد خویش بخشی را خرج هزینه ای زندگی کند، اما در عمل می‌بینیم که با توجه به اوضاع اقتصادی فعلی جامعه، زنان پا به پای مردان برای چرخاندن چرخه اقتصادی خانواده تلاش می‌کنند. و همچنان از آنها توقع می‌رود که کارهای خانه را نیز یک تنه انجام دهند و در بسیاری اوقات مرد کمکی نخواهد کرد و این خود فشار بسیاری بر زنان جامعه امروزی می‌گذارد. توانایی مدیریت هم زمان اشتغال و نقش مادری و همسری کار بسیار سخت است. که از لحاظ قانونی مزایای خاصی برای زنان شاغلی که در کنار نقش اجتماعی خود نقش مادر و همسر را نیز دارند در نظر گرفته نمی‌شود. در قانون اساسی ذکر شده است که هر فرد حق دارد شغل مشروع دلخواه خویش را داشته باشد و ماده 1117 استثنائی بر این اصل می‌باشد که توجیه منطقی ای نمی‌توان برای آن یافت. دیگر مسئله  در خصوص حقوق زنان ماده 1114 قانون مدنی می‌باشد که حق تعیین مسکن را به مرد داده است و زن را موظف کرده است که در هر مسکنی که مرد تعیین می‌کند سکنی گزیند. که البته هم در این خصوص و هم در خصوص حق اشتغال، زن می‌تواند این حقوق را به صورت شرط ضمن عقد از همسر خویش بگیرد. اما در نهایت اگر زنی از ابتدای ازدواج به این مسائل آگاه نباشد و این حقوق را نگیرد، اجحاف های بسیاری در حق او خواهد شد.